Eigen

Waarin de eigen stem zijn weg mag vinden. Dit tot filmtips leidt. En ons via Ely bij Londen part II brengt.

Pluk de dag

Vorig weekend kreeg ik opeens de ingeving om Dead Poets Society weer eens te kijken. Ik denk voor velen wel een bekende klassieker. Robin Williams die op een Amerikaanse kostschool probeert om een klas jongens zichzelf te laten ontdekken. Het blijft één van mijn favoriete films…

Carpe Diem. Daar begint het eigenlijk mee. En in het vervolg met een citaat van Thoreau:

I went to the woods because I wanted to live deliberately. I wanted to live deep and suck out all the marrow of life.

Het leven is nu. Hier is alles mogelijk. Iets dat ik hier ook al wel vaker betoogd heb.

We laten ons maar al te vaak meesleuren door zorgen over de toekomst. Of door spijt over het verleden. Emoties die ons dit moment met alles dat er in zit niet ten volle laten ervaren. Ook al is dat minder fijn.

Jij!

En vanuit die instelling, van het leven in het nu en het daar ten volle ervaren, gaat de film vooral over het het ontdekken van je eigen stem. Van wie je daadwerkelijk bent. Ik denk één van de of missch…